Bring it on, Bogota!
Door: Li-Anne
Blijf op de hoogte en volg Li-Anne
10 Oktober 2017 | Colombia, Bogota
Meteen in Bogota kwam ik twee backpackers tegen met wie ik een taxi kon delen naar La Candelaria, een historische wijk in Bogota waar veel backpackershostels zitten, maar die 's avonds ook bekend staat als een beetje dodgy area. Die avond ontmoette ik een paar mensen in het hostel, maar na de lange vlucht was een goede nachtrust zeker niet verkeerd. De volgende ochtend besloot ik aan het ontbijt om met Jess naar Zipiquira te gaan. Een dagtrip naar een zoutmijn waar een kathedraal in was gebouwd. Ik zou het zelf niet echt bedenken om te gaan bidden in een zoutmijn, maar het was best wel indrukwekkend!
Er was ook een lichtshow in de prijs inbegrepen, wat mega kitsch was, maar juist ook wel grappig. Hm..denk kermis in een mijn.
Jess en ik gingen na de trip wat eten in Zipiquira en in een lokale bar/restaurant had ik voor het eerst een Colombiaanse maaltijd; gefrituurde vis, friet, rijst en bonen. Kortom, genoeg voor de rest van de dag. Los van de kleffe friet was het prima te eten!
Jess en ik waren met het openbaar vervoer gegaan wat ontzettend makkelijk was en met z'n tweeën ook prima gezellig.
Op de terugweg hielp een local ons met de bus en moest dezelfde kant op. Helaas was m'n Spaans niet echt om naar huis te schrijven en zijn Engels ook minimaal, maar toch lukte het wel een beetje om een gesprek te hebben. Hij bleek zowel te werken als te studeren en bijna afgestudeerd te zijn en aan z'n PhD te beginnen, zwaar leven en op dit moment wel even tegenovergesteld aan het onze.
We bleven nog geen twee minuten in het hostel, niet omdat het niet leuk was, maar omdat twee anderen net op dat moment naar een salsa avond gingen en wij 's ochtends met hun hadden afgesproken samen te gaan.
Een lokale vriend van een van hen had een leuke plek gevonden en met z'n vijfen zijn we gaan salsadansen! Het bleek een les te zijn die wel vrij pittig was als je zoals ik nog geen salsapas in je leven had gezet. Toch inmiddels wat honger (na de intensieve les ;)) was het tijd om wat te gaan eten. We gingen naar een steakhouse, waar de stijl me deed denken aan Lebowski (maar de prijzen helaas niet). Het was helaas lang wachten, want het bleek een enorm populair 5-floor restaurant te zijn, maar de tijd was goed te doden met wat Colombiaanse cervezas en een fles Aguardiente. Dit is een populaire sterke drank en vond ik smaken naar anijs, prima te doen ;).
Sommigen hadden nog niet genoeg van de salsa, dus gingen we de rest van de avond nog ergens salsadansen. Justin en Yosh konden het heel goed, dus was hartstikke leuk om het wat beter te leren als meewerkend voorwerp.
De volgende dag gingen Dorrit en ik de Cerros bike tour doen, die me was aangeraden door Lody, en leerde ik ook meteen dat Colombianen extreem flexibel zijn met tijden etc. We zouden namelijk eigenlijk de tour niet redden/half uur te laat zijn, maar dat was allemaal no problemo en we werden een half uur later opgehaald bij het hostel met twee mountainbikes om aan te sluiten bij de al begonnen tour. Het was een mega leuke tour door allerlei wijken van Bogota en we sloten de tour af met een populair Colombiaans spel, Tejo, wat lijkt op darten, maar dan met (kleine) explosieven. Haha, de tour zou eigenlijk tot twee uur duren, maar rond 4 uur moest Dorrit wel echt weg, dus was het ook echt tijd om te stoppen met de tour. Again, long time no food, dus op naar een van de favoriete places van Dorrit, crepes and waffles. En ja, die crepe met champignons, kaas en een hele chille saus was delicious. Super jammer, maar helaas vertrok Dorrit terug naar Duitsland. Ik sprak nog met Yosh af om ergens te gaan salsadansen en daarna ben ik met de nachtbus naar Medellin gegaan. Niet helemaal per toeval om m'n Utrechtse huisgenootje Lody op te zoeken!