Coschap in KL

Viavia waren we aan een appartement gekomen in Brickfields, heel centraal, vlakbij het station. We werden opgehaald door de huisbaas en ze had 2 Nederlandse jongens meegenomen, wat als een verrassing kwam. We hadden dan ook absoluut niet verwacht dat we in een appartementencomplex verbleven met zo'n 40-50 andere Nederlanders en dat ons appartement ontzettend luxe was met wasmachine, keuken etc.
Om maar meteen Kuala Lumpur's nightlife te beleven, gingen we dezelfde avond naar Changkat Bukit Bintang, dé straat in KL met alle (toeristische) barretjes en pubs waar menig toerist te vinden was, maar daarom niet minder leuk.
Zondag besloten we naar Chinatown te gaan, maar wat eigenlijk ongeveer een half uur zou moeten kosten in totaal, heeft ons meerdere frustrerende uren opgeleverd, voordat we eindelijk ergens neer konden ploffen voor brunch/lunch.
De volgende ochtend vroeg gingen we met de Uber, het populaire taxiplatform, naar het ziekenhuis, wat ons in totaal slechts 25 min. en 10 Rm (2 euro) kostte. Bij het secretariaat van de afdeling chirurgie konden we aangeven voor welke subafdeling we wilden gaan en we kozen voor een combinatie van neurochirurgie en kinderchirurgie (3 wkn pp).
Ik begon met kinderchirurgie en werd meteen naar de OT (operation theater/OK) gebracht, waar ik na zo'n 1,5 uur wachten, werd gebracht naar de juiste OK. Daar zag ik meteen een vrij lange (5 uur) operatie die wel interessant was en die goed te observeren was.
Wat ik het meest wennen vond de eerste dag is dat de residents (artsen in opleiding tot chirurg) niet echt uitleg gaven over het hoe en wat op de afdeling en dat ik alles zelf moest uitzoeken en vragen. 'Hoe laat begint de dag, waar kan ik lunch halen, wat is het programma, mag ik meekijken?' etc. etc. Ik kwam er ook achter dat ik beter zelf zo veel mogelijk kon vragen en mezelf voorstellen, omdat ik anders half genegeerd werd. Gelukkig verbeterde dit iedere dag wat en heb ik nu een punt bereikt waarop sommige artsen mij dingen uitleggen en vragen of ik iets niet snap en me vertellen waar ik het beste heen kan gaan, zeer prettig.
De professoren aan de andere kant waren totaal anders en legden juist veel uit en zeiden uit zichzelf 'oh well why don't you just wash and assist me?'. Heel fijn! En vooral dat de professor tijdens OK aan de residents allemaal vragen stelde en ik fijn mee kon denken en luisteren.
Iedere dag ben ik om 8 uur in het ziekenhuis en loop ik mee met de round, waarbij we langs alle kindjes lopen, vervolgens ga ik op ma t/m woe naar OK toe, die op donderdag en vrijdag schoongemaakt worden en ik dan automatisch mee ga naar clinics (poli).
's Avonds hebben we alle tijd voor onszelf en hebben we onder andere de helipad bezocht op zo ongeveer de meest ongunstige dag van deze weken wat betreft de haze. We zagen de prachtige petronas towers waar KL bekend om staat met een mysterieuze mist eromheen die jammer genoeg gewoon haze is.
Gisteravond besloten we bij gebrek aan vrije tafels aan te sluiten bij 2 mannen aan tafel die ons uitnodigden en bankier en advocaat bleken te zijn en uiteindelijk zelfs ons eten betaalden. De bankier woonde in Singapore en heeft ons zelfs uitgenodigd om komende zaterdag met ons uit eten te gaan in Singapore, super gezellig.

In het weekend gingen we naar de Cameron Highlands, wat bekend staat om de vele theeplantages en strawberry farms. Het voelde gek, maar ook wel vertrouwd om weer in een hostel te zitten en de backpackersspirit om ons heen te hebben. Waar we weer omringd werden door mensen die al meer dan een jaar aan het reizen waren en waarvan sommige al weken op Cameron Highlands verbleven.
Wij gingen 's ochtends vroeg een trail doen die leidde naar de top van een berg en een helaas wit van de haze uitzicht bracht.
Toch was de klim weer net zo vet en moesten we over de wortels van de bomen en langs de modder klauteren omhoog.
Op de terugweg kwamen we langs de strawberryfarm en langs de theeplantages. Toch behoorlijk moe geworden van al het lopen, gingen we vanaf de theeplantages liften wat prima lukte. We stapten in bij twee Moslimas die gelukkig ons een heel stuk op weg konden brengen en het laatste stuk konden we met iemand anders meeliften wat ook heel makkelijk ging.
Hoe later het werd, hoe gezelliger de Jungle bar naast ons hostel werd dat om de gezelligheid en de reizigers bekend stond, maar ook om de onvriendelijke, ongastvrije staf die ons extra liet betalen voor zelf meegebrachte biertjes (ondanks dat je bij hen ook kocht).

Oke, deze blog wordt toch ook behoorlijk lang, dus tijd om af te sluiten. Ik hoop dat alles ook goed gaat in Nederland en dat jullie genieten van de herfstvakantie (mocht je vakantie hebben).